Voetbalgekte

Gisteravond speelde Iran tegen Baihran. Ik heb samen met dezelfde studenten als eerst in een zweterige zaal de wedstrijd gezien. Iran heeft met 1-0 gewonnen. Daarna zijn we met zijn allen de straat opgegaan waar ik iets aantrof vergelijkbaar met de coolsingel als Feyenoord de beker gewonnen heeft.
Dansen, gekte, mensen die op bussen staan te hossen. Mensen die 30 meter hoog in de lucht hangen aan een stang van een lantarenpaal. Mensen die een stuk meeliften door op een wildvreemde zijn autodak te gaan zitten. Vuurwerk afsteken midden in een drukke menigte. Maar alles zonder alcohol of vechten.
Verder merk je aan alles dat een Iranees niet zal proberen om zijn gevoelens voor zich te houden. Nee... het moet eruit en wel direct en luidruchtig. Mannen die hand in hand lopen, niet omdat ze homo zijn, maar omdat ze elkaar mogen. Iemand die overduidelijk bedroeft kijkt als ik tegen hem zeg dat ik helaas niet met hem mee kan om een wandeling te maken in de bergen. Ruzie op straat.
Wat ik nog niet helemaal begrijp is dat het enorm vriendelijke mensen zijn en enorm bereid hulp aan te bieden, maar tegelijkertijd is het in een rij een en al voorpiepen. Net als in het verkeer. Of mensen niet eerst uit laten stappen uit de metro, maar je zo snel mogelijk naar binnen proppen nog voordat iedereen eruit is wat er al met al voor zorgt dat de metro later vertrekt dan wanneer je wacht op de mensen die uit moeten stappen.

Vanavond pak ik de bus terug naar de grens om mijn auto te proberen de grens over te krijgen met een door de studenten in het iranees geschreven brief en een brede glimlach. Insj Allah :)