Sunday, May 29, 2005

Olympos



5 dagen terug heb ik gekeken of mijn GPS al aangekomen was op het postkantoor van Antalya. We verbleven toen nog steeds op Jositu camping. Ben en ik besloten om het klimmen het klimmen te laten en op vrouwenjacht te gaan in Olympos. Zo gezegd zo gediggydaan.

In Olympos aangekomen vonden we al snel een leuke boomhutten camping (Bayram’s) voor 15 YTL per nacht inclusief ontbijt en avondeten. Maar wat veel belangrijker was, was de omgeving. Een grote ontmoetingsplek omringd met de boomhutten en kleine houten hutjes. Al snel ontmoeten we er 2 jongens van Denemarken die ook nodig aan vrouw toe waren. Vanuit een tactische plek in het midden van de verzamelplek in een verhoginkje met allemaal kussens hebben we het 2 dagen lang alleen gehad over vrouwen en hun belangrijke kenmerken en de mate waarin prioriteit gegeven moet worden aan de vormgeving van deze kenmerken. Ook andere zaken passeerden de revu. Desalniettemin bleek de vrouw toch het meest terugkerende onderwerp.

Op een mooie zonnige dag werd ons gesprek abrupt onderbroken. “Look at her ass. Nice face too..... But the real question is...... is she alone”, zei Ben. Wij volgden haar op de voet. Ze ging zitten op een bankje...... aleen...... aan het schrijven. “Let’s wait for a minute and see if she is joined by somebody.” Op een gegeven moment zag ik dat niemand iets ging doen. Ik was er één van. Ik hou er niet van als er geen initiatief genomen wordt en bovendien. Als ik tegen de anderen zou zeggen dat ik erop af zou gaan, dan moest ik wel. “Hell....I’ll go and talk to her”, zei ik “……But I don’t dare man!!”. Ben gaf me wat moed door te zeggen: “You know what to do. We talked about this. Just go up and talk to her. Just say hi…. Fuck it.“. Toen ben ik op haar af gelopen en heb ongeveer 10 minuten met haar gepraat. Ze heet Nicola :) en het gesprek eindigde met een soort van uitnodiging om samen naar het strand te gaan als ze klaar was met wat dingen te regelen. Best wel een overwinning.

De laatste avond van de 4 (eergisteravond) in Olympos zijn we na een wandeling van 2 uur met Nicola, Ben, Jesse (Ben’s helaas mislukte project), de 2 denen, 3 israeliers en nog 2 engelsen aangekomen bij een de plek Chiameara. Dit is een plaats waar een brandend gas via gaten uit de rots ontsnapt. Tijdens dit tikkeltje zweverig samenzijn hebben we de Shabat gedaan. Eerst droeg een van de israeliers iets voor in Hebreeuws en daarna deelde hij wijn en brood uit.

Gisterochtend zijn ik, Ben, Søren en Martin vertrokken van Olympos terug naar Antalya. Hier overnacht ik in Sabah pension (8 YTL per nacht incl breakfast). Mijn GPS is inmiddels aangekomen, maar ik kan hem pas de 31e ophalen. Dus de komende 2 dagen wat rondkijken in Antalya en daarna in een rechte streep door naar Iran. Mijn plan verder is om juni in Iran door te brengen. Juli met Stine in Pakistan. Augustus en september ben ik dan in India. Hoewel mijn GPS, of eigenlijk de niet-aanwezigheid ervan voor het grootste gedeelte mijn reis in Turkije heeft bepaald, ben ik toch er blij dat het gelopen is zoals het gelopen. Vooral door de mensen die ik onderweg ontmoet heb.

2 comments:

Nicola said...

HE Chris,

Ga je naar Iran in je eentje of gaat een van de mensen die je ontmoet hebt ook mee die kant op?

En wat een leuke naam van dat meisje zeg ;)

kus

Christiaan said...

In mijn eentje. Hoewel toevallig ıs Nicola in Konya voor een dag. Als het goed is zie ik haar daar vanavond. En daarna door in mjn eentje weer denk ik.