Indrukken van Istanbul

Morgenochtend ga ik checken of mijn visa voor Iran klaar is. 12 dagen Istanbul zijn dan voorbij. Mijn laptop heb ik gefixt met een turkse versie van Windows XP, maar ik ben allang blij dat dat ding het weer doet. Mijn GPS is nu ook aangekomen in Engeland. Rond 5 mei gaan ze er naar kijken. Tot midden mei moet ik het dus zonder doen.


Deze muziek had ik op terwijl ik de foto maakte (klik)


Gisteren ben ik met de boot naar een van de eilanden hier in de buurt gegaan. In principe heb ik op dit eiland alleen maar een beetje gezeten met wat poezen om me heen, luisterend naar muziek en een biertje in mijn hand.

Wat ik tot nu toe gezien heb van Istanbul en zij die er wonen? Mooie moskees en ook veel, veel toeristen, veel islam, maar ook modern, veel winkels en eten dat varieert van goedkoop tot belachelijk goedkoop. Bijvoorbeeld kip kebab (=ongeveer 100 gram kip met wat groente op een best groot broodje) voor 0,75 tot 1,75 YTL (0,40 tot 1 EUR), een groot broodje (hele) makreel en groente voor 2,50 YTL (1,50 EUR), superlekkere bak rijst met kappucijners en wat kip 1,5 YTL (0,85 EUR)
Zelf geef ik de voorkeur aan een ontoeristisch uitziend restaurant waarin onder felle tl balken wat turken een kip wegwerken met hun vingers en een stuk brood. Of een bouwvallig karretje met wat rijst erop in een achteraf wijkje. Na een tijdje weet je van elk gerecht de goedkoopste plek. Verder gaat eer geen dag voorbij dat ik niet een stuk baklava neem. Nog steeds mijn all-time favorite.

Zonder enig gevaar lijk je hier door donkere wijkjes te kunnen lopen. Nog geen enkele keer heb ik hier mensen zien vechten oid. Iedereen is enorm behulpzaam en altijd in voor een praatje, waar ze zelf meestal mee beginnen. Als je vraagt om de weg naar iets, zullen ze geen middelen onbenut laten om erachter te komen hoe je er moet komen. Graag lopen ze een heel stuk met je mee.
Alleen in de toeristische straatje, heeft deze vriendelijkheid in 90% van de gevallen een achterliggende bedoeling. Jou iets verkopen. Overigens is dat niet tot vervelends toe. Zonder problemen kan je er weg van lopen. Als je het een beetje goed uitkiend, heb je binnen 30 minuten tijd een appelthee, een goed gesprek gehad met een turk en ook zijn kantoor gezien.
Toch kan de turk ook wel nors zijn. Een in nederland non-chalant wegwuivend gebaar, betekent hier zeg maar iets van: Nee (dank je). In het verkeer zijn het ronduit barbaren, waar voorrang vooral bepaald wordt door de grote van je auto en ogenschijnlijke levensmoeheid. Flink doordrammen en toeteren brengt je het snelst bij je einddoel. Kortom... Ik rijd graag door Istanbul :)