Thursday, June 16, 2005

De ongelukkige ekster

Net nadat ik getankt heb, valt me een wat vreemd hupsende ekster op. Ik kom wat dichterbij en zie dat hij dat maar met één pootje doet. Zijn andere pootje hangt er maar wat bij met een stukje touw er omheen gewikkeld en geknoopt.

Na wat mislukte toenaderingspogingen moet ik plots denken aan de crocodile hunter Steve Irwin. Je weet wel; die stoere man van de tv met krokodillen enzo. Ik zie beelden van hem die langzaam een beest toenaderde en afleidde met zijn ene hand en dan van achteren het beest pakte met zijn andere hand. Blij met deze ingeving, probeer ik het nog een keer en het werkt. Met de hulp van een turk en een schaar krijgen we het touwtje los. Dit slechts om te ontdekken dat zijn pootje permanent beschadigd is en wel op zo'n manier dat hij nooit meer vrolijk zou rond hupsen.

De ekster nog in mijn hand hebbend en wat troosteloze blikken met de turk uitwisselend, besluit ik dat het beter is om het beest uit zijn lijden te verlossen. Met een snelle beweging draai ik zijn nek flink ver om.
Wat me niet onbewogen laat en zelfs een beetje geschokt, is dat het kopje tijdens het omdraaien, losliet. Waarschijnlijk gebeurde dit vanuit een soort trek beweging vlak na het omdraaien om er zeker van te zijn dat zijn nek gebroken is.

Verbijsterd met een lijfje in mijn ene hand en een kopje in mijn andere hand, rest mij niets meer dan de resten op het gras te laten vallen. Het toch al niet zo prettige tafereel wordt versterkt door het feit dat beider delen zich al schokkend een weg naar elkaar lijken te zoeken.

Ik ben benieuwd wat Steve gedaan zou hebben.
--------------

Morgen weer een nieuw spannend verhaal die ik jullie nog niet verteld heb. Ik ben trouwens weer helemaal beter en op en top fit. Laat die kebab en baklava maar komen. Ik ga vandaag ook op zoek naar de klimhal die hier in Istanbul moet zijn.

1 comment:

Christiaan said...

Stond daar inderdaad echt zo van...wat is dit dan weer. Die eksters van tegenwoordig. Tis niet meer wat het geweest is.